چه كنیم برای موسیقی نواحی؟
آقایان صداوسیما این هنرمندان را هم به آنتن راه دهید
به گزارش موزیک خوان، ۱۵ دوره از برگزاری جشنواره موسیقی نواحی می گذرد؛ جشنواره ای که هدف آن پشتیبانی از موسیقی قومی ایران زمین، هنرمندان این حوزه و در نهایت ارتقاء فرهنگ عمومی در جامعه تعریف شده است. ولی مساله ای که به موازات اهداف برگزاری این جشنواره به ذهن متبادر می شود، اینست که آیا پشتیبانی از فرهنگ و هنرمندان نواحی طی یک سال، تنها با برگزاری یک یا در نهایت دو دوره جشنواره کافی است؟
به گزارش موزیک خوان به نقل از ایسنا، در وضعیت فعلی جز دو جشنواره سالانه در زمینه موسیقی قومی ایران ـ موسیقی نواحی و آینه دار ـ و البته کنسرتهای گاه و بیگاهی که عایدی چندانی هم برای هنرمند ندارد، راه درآمد جدی دیگری را برای هنرمند موسیقی نواحی نمی توان متصور بود و این در حالیست که خیلی از آنها به سبب کهولت سن دیگر نمی توانند شغل دیگری را در کنار فعالیت موسیقایی برای خود اختیار کنند و خیلی از آنها بی آنکه هنرشان را به دیگری منتقل کنند متاسفانه از دنیا می روند. پس راه چاره چیست؟
در این میان نوک یکی از فلش های اصلی، صداوسیما و برنامه سازانش را نشانه می گیرد. رسانه ملی همانطور که از نامش برمی آید، می تواند بجای پرداختن بی رویه به موسیقی پاپ و خواننده های نوپایی که به هر بهانه ای مقابل دوربین می آیند و بصورت پلی بک اجرا می کنند، به این امید که شناخته شوند و فردا روزی سالن های کنسرت هایشان را پر کنند، کمی هم از آنتن خودرا نثار هنرمندان موسیقی نواحی کند تا شاید آنچه این هنرمندان در سینه دارند و بخش عمده ای از آن ثبت و ضبط نشده است به این روش به ایرانیان منتقل شود.
البته تعدادی از پژوهشگران در جریان همین جشنواره های محدود، فایل هایی از هنرمندان نواحی و هنرشان، ثبت و ضبط کرده اند، اما مسئله اینجا است که همین فایل ها تا چه حد در اختیار مردم یا حداقل دوستداران موسیقی قرار گرفته است و اگر هم دسترسی به آنها راحت است، چقدر دراین زمینه اطلاع رسانی شده است؟
به هر حال همگان بر این اصل توافق داریم که موسیقی نواحی، آن بخش از میراث ملی ماست که به حمایت جدی نیاز دارد؛ حال چه فعالان این حوزه را هنرمند بنامیم یا خیر، پشتیبانی از آنها برای حفظ برگی طلایی از میراثمان امری حیاتیست و این پشتیبانی از طرق مختلف مانند نمایش اجراهای آنها بوسیله صداوسیما، برگزاری کنسرت و جشنواره و فرستادن آنها به فستیوال های خارجی می تواند صورت گیرد. با این همه از دیرباز تا حالا همیشه متولیان موسیقی به شیوه رفع تکلیف، تنها به برگزاری یک جشنواره در این عرصه بسنده کرده اند تا در اختتام با ارائه بیلان کاری خودرا دغدغه مند موسیقی قومیت ها نشان دهند. هرچند که به همین جشنواره ها هم از دیرباز نقدهایی وارد بوده و تا حالا تلاش چندانی برای رفع مشکلات و ارائه خلاقیت های جدید، صورت نگرفته است.
خبرنگار موسیقی ایسنا در همین زمینه و البته در حاشیه پانزدهین دوره از جشنواره موسیقی نواحی که بتازگی دفتر آن هم بسته شد، با دو تن از شرکت کنندگان این رویداد گفت وگوهایی مجزا داشته است تا در مشورت با آنها به نتیجه بهتری برای برگزاری رویدادی برسیم که هدفش در نهایت اعتلای موسیقی نواحی است.
خودشان هم نمی دانند استعداد دارند!
در ابتدا صحبتی داشتیم با محمود صادقی، نوازنده دو تار خراسان شمالی که ۳۷ سال است دوتار می نوازد و بعدتر هم سه تار آموخته است. این هنرمند می گوید که برایش غنیمت است بتواند در حد توان سبب حفظ و نشر موسیقی و فرهنگ منطقه خود شود.
او درباره ی برگزاری جشنواره ای درخور برای موسیقی نواحی می گوید: یکی از اقداماتی که باید در جشنواره ای برای موسیقی نواحی صورت بگیرد، کشف استعدادها است. ولی کشف پدیده های موسیقی کار راحتی نیست؛ برای اینکه باید افرادی را پیدا کرد که خودشان هم نمی دانند چنین استعدادی دارند. همین طور برگزاری هر دوره از جشنواره باید بهتر از دوره قبل باشد و هر بار در آن پیشرفت حاصل شود وگرنه این که در هر دوره به عده ای جایزه بدهند که اساس همه جشنواره ها است، رشدی در آن نیست.
این هنرمند ادامه می دهد: جشنواره موسیقی نواحی نباید فقط اینطور باشد که هنرمندان با حضور در آن، آنچه را که از گذشتگان آموخته اند تکرار کنند بدون این که خلاقیت و تکنیکی در آن اعمال شود؛ برای اینکه فقط یک یادآوری از گذشتگان خسته کننده خواهد بود و چندان سبب پیشرفت هنرمندان نخواهد بود. جشنواره باید بستری باشد برای پیاده کردن خلاقیت و تکنیک در چهارچوب اصول تا بدین ترتیب اثری اجرا شود که بیشتر مورد پذیرش باشد.
کافی است موسیقی نواحی در صداوسیما دیده و شنیده شود
در ادامه هم صحبتی داشتیم با محمد نعیمی، سرپرست گروه رامیان قزلباش. در ابتدا از او درباره ی تعدد برگزاری جشنواره های مختلف مختص موسیقی نواحی سوال کردیم. پاسخ می دهد: این که تعداد جشنواره ها بیشتر شود خوب است ولی این که یک جشنواره در طول یک سال هر ماه در استانهای مختلف اجرا شود خیلی امر جالبی نیست و از ارزش آن کاهش می دهد. مهم این است که پشتیبانی از هنرمندان و نوازندگان بیشتر شود تا سطح و کیفیت آن بالاتر برود نه کمیت.
او ادامه می دهد: مردم به هر حال موسیقی نواحی را می بینند و می شنوند ولی اگر انعکاس آن بوسیله صدا و سیما صورت گیرد بخصوص سیما، حتی اگر جشنواره ها دو سال یک دفعه هم برگزار شود، آن چیزی که باید دیده شود، دیده خواهد شد.
از نعیمی سوال می نماییم که جشنواره موسیقی نواحی چه کند که در ابعاد مناسب برگزار شود؟ پاسخ می دهد: این جشنواره اساسا جای پیشرفت دارد ولی لازمه آن برنامه ریزی مناسب، دعوت از اساتید ناشناخته و شناساندن آنها به نواحی دیگر است. چیزی که این رویداد کم دارد این است که این تشکیلات باید در طول سال برنامه ریزی شود، دبیرخانه ای داشته باشد که بعد از پایان هر دوره تیمی حرفه ای در هر استان داشته باشد که به آنها ماموریت دهد تا استعدادهای نهفته و استعدادهای ناشناخته را کشف کنند.
در آخر از او سوال می نماییم که بهتر نیست برای شناساندن موسیقی نواحی، کنسرت برگزار کنیم؟ می گوید: کنسرت آرزوی همه اهالی موسیقی است و اگر شرایط فراهم گردد که اینها برای کسب مجوز و گرفتن سالن دغدغه نداشته باشند، اساسا اجرای کنسرت بهترین روش برای جذب مخاطب و شنیدن قسمت بیشتری از موسیقی یک قوم و منطقه است؛ برای اینکه در جشنواره ها تنها می توان ۱۵ دقیقه اجرا داشت ولی در یک اجرای ۶۰ دقیقه ای حالت های مختلفی از موسیقی را می توانیم ارائه دهیم.
منبع: musicreader.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب