كنسرتهای برخط در دو راهی اجبار و اختیار
به گزارش موزیک خوان در شرایطی که مبارزه با رکونا حالت فرسایشی به خود گرفته و احتمال برگزاری کنسرتهای زنده در آینده ای نزدیک حدودا غیر ممکن به نظر می آید، گویا برگزاری کنسرتهای آنلاین (برخط) تنها چاره موجود برای عبور از این شرایط است ولی این چاره بدون اما و اگر نیست.
با طولانی شدن شیوع بیماری کرونا و تعطیلی برنامه های هنری همچون موسیقی حالا ضرورت برگزاری کنسرتهای برخط بعنوان تنها راه برون رفت از مشکلات معیشتی هنرمندان موسیقی و معظلات تلطیف مردم خانه نشین درحالی مطرح می شود که ضرورت نگاه دقیق تر به این شیوه برگزاری کنسرت ها بیشتر از هر زمان دیگری احساس می شود. با عنایت به این مهم که برگزاری کنسرتهای برخط در ایران هیچ سابقه ای پیش از شیوع و همه گیری ویروس کرونا نداشته و به هر شکل پدیده ای نوظهور در موسیقی ایران است، طبیعی است که در ابتدای امر این کار با دشواری هایی روبرو باشد.
قیمت بلیت سوالی بدون پاسخ
یکی از مواردی که در برگزاری کنسرتهای برخط از ابتدا همواره مورد بحث بوده شیوه و نحوه قیمت گذاری بلیت هاست. برخی معتقدند قیمت بلیت ها باید بگونه ای باشد که مخاطبان از هر قشر و سطح درآمدی توان خرید آنرا داشته باشند و برخی دیگر معتقدند در قیمت گذاری علاوه بر توان خرید مخاطبان باید به میزانی از سود حاصله هم توجه داشت که هزینه های برگزاری یک کنسرت برخط را با نگاه حداقلی جبران کند.
البته هیچکدام اشتباه نیست اما رسیدن به فصل مشترک برای این دو دیدگاه با عنایت به هزینه هایی که تهیه کنندگان متقبل می شوند و میزان کاهش درآمدهای مردم بعد از همه گیری ویروس کرونا حدودا ناممکن است مگر اینکه با پشتیبانی نهادهای مختلف در تقبل بخشی از این هزینه ها و یا اعمال تخفیف در هزینه هایی نظیر اجاره سالن ها همراه باشد. در این میان انتظارات از دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بنیاد رودکی و معاونت امور هنری وزیر ارشاد و شهرداری برای کاهش هزینه های اجاره سالن هایی نظیر تالاروحدت، تالار رودکی، فرهنگسراها یا مجانی کردن این سالن ها بیشتر از سایر نهادها است؛ اما باید در نظر داشت در صورت ادامه شرایط کرونایی انتظارات عمومی از این نهادها هم باید صورت منصفانه تری داشته باشد.
در چنین شرایطی هنرمندان هم باید در نظر داشته باشند برگزاری و فروش بلیت کنسرت برخط به معنای زمینه ای برای فروش اجراهای از قبل ضبط شده نیست و نهادهای مدیریتی باید بدانند اگر قرار باشد از راه فضای مجازی و فروش بلیت با انتشار تصاویر آرشیوی از مخاطبان پولی دریافت شود فرمولی را برای این راه تجارت محاسبه کنند که بلیت کنسرت برخط بالاتر از بلیت دریافت تصاویر از قبل ضبط شده باشد.
قیمت بلیط کنسرت ها سلیقه ای محاسبه نمی شود
محسن رجب پور که علاوه بر مدیر عاملی انجمن صنفی ناشران آثار شنیداری تهیه کننده با سابقه در زمینه موسیقی ایران هم هست در باره نحوه و شیوه قیمت گذاری بلیت ها به خبرنگار فرهنگی ایرنا اظهار داشت: قیمت بلیت یک کنسرت حاصل جمع هزینه های اجاره ای (از جمله اجاره سالن، تجیزات و تکنسین های نور و صدا و سایر عامل اجرایی) بعلاوه دستمزدهای در ارتباط با نوازندگان و خوانندگان است که وقتی عدد حاصل را بر تعداد صندلی های سالن تقسیم نماییم قیمت تمام شده هر صندلی به دست می آید.
وی اضافه کرد: قیمت تمام شده برای هر صندلی همان عدد یا رقمی است که تهیه کننده برای هر صندلی هزینه کرده و قیمت بلیت هر صندلی با احتساب میزان سود که در بهترین حالت نمی تواند کمتر از ۱۵ درصد باشد مشخص می شود.
حتی با احتساب پانزده درصد سود هم نگرانی تهیه کنندگان از بازگشت سرمایه وجود دارد چونکه برگزاری کنسرت همچون فعالیت ها و فرایندهای اقتصادی می باشد که هیچ گونه تضمینی برای فروش آن وجود ندارد.
رجب پور تصریح کرد: از سال ۸۹ تا سال ۹۸ همه فرآورده ها در کشور ما افزایش قیمت داشته است اما در سال ۸۹ سقف قیمت بلیت تا ۸۰ هزار تومان بود که این میزان تا سال ۹۸ به سقف ۲۰۰ هزار تومان رسید.
این تهیه کننده در باره چالش های پیش روی همکارانش در راه برگزاری کنسرت ها اظهار داشت: فرمول محاسبه نرخ بلیت برای هر صندلی را توضیح دادم، حال این کنسرت چه آنلاین باشد چه با حضور مردم خیلی از این هزینه ها برای تهیه کنندگان مولفه ای تغییرناپذیر خواهد بود مگر اینکه نهادها در مورد نرخ تعرفه های خود در شرایط موجود تجدید نظر کنند.
کنسرت های برخط و محک توانمندی زیرساخت ها
جدای از این موضوعات، مهم ترین مبحث بحث قدرتمندی زیرساخت های اینترنتی کشور است. اگر بنا باشد کنسرتهای برخط را بعنوان تنها راه برون رفت از معضلات صنعت موسیقی و مخاطبان آن انتخاب نماییم به ناچار باید ببینیم آیا زیرساخت های اینترنتی کشور توان پشتیبانی از این رویداد را خواهند داشت یا خیر. کنسرت برخط همایون شجریان و مشکلات فنی پخش برخط آن نشان داد شاید بزرگترین چالش پیش روی برگزار کنندگان کنسرت ها همان ضعف زیرساخت های اینترنتی باشد. چونکه بعد از فروش بلیت برای چنین کنسرت هایی مسئولیت سنگین کیفیت برگزاری آن و نحوه پخش آن مستقیما متوجه تهیه کنندگان است.
از حواشی قابل ذکر پیرامون اجراهای برخط و حتی زنده در دوران کرونایی می توان به کیفیت پایین و نقص های فنی اجرای برخط همایون شجریان که با حمایت یکی از اپراتورهای تلفن همراه در تالار وحدت برگزار گردید اشاره نمود. در این کنسرت که «نسیم وصل» نام داشت، قطعات ماندگار و پرطرفدار همایون شجریان به آهنگسازی محمدجواد ضرابیان همچون «هوای گریه»، «خانه سودا»، «افسونگر»، «غریبانه»، «ای عاشقان»، «باستاره ها»، «حاصل عمر»، «دفتر دل»، «نسیم وصل» و «مرغ سحر» اجرا شد. قبل از برگزاری کنسرت شجریان، آنرا بزرگ ترین کنسرت آنلاین برگزار شده در ایران نامیده بودند چونکه ارکستر مجلسی تهران به رهبری بردیا کیارس همراه با ۳۵ نوازنده، همایون شجریان را همراهی و ۱۰ دوربین به صورت همزمان، آنرا تصویربرداری کردند.
چند روز پیش از برگزاری کنسرت شجریان در سطح شهرهای ایران بیلبوردهای بزرگی نصب شده بود. همینطور حامی مالی این رویداد فرهنگی، لنز را بعنوان اپلیکیشنی که مخاطبان می توانند با استفاده از آن کنسرت را مجانی مشاهده کنند، معرفی کرده بود که عضویت در اپلیکیشن لنز باعث شد این کنسرت برای کسانی که خط ایرانسل ندارند مجانی نباشد، اما این تنها نکته منفی این کنسرت نبود. به قول ایرانسل، تماشای همزمان بالغ بر ۷۱۰ هزار نفر در لحظات ابتدایی، باعث غافلگیری و بروز اشکالاتی همچون قطعی چند باره برنامه شد و بسیاری علاقه مندان نتوانستند اجرای زنده این برنامه را ببینند.
البته در یک سال قبل هنرمندان دیگری هم نظیر علیرضا قربانی و سالار عقیلی کنسرتهای برخط برگزار کردند و با موفقیت این کنسرت ها در پخش زنده به میزان زیادی از نگرانی های موجود در باره ضعف یا قدرت زیرساخت های اینترنتی کشور کم شود.
سال کرونا؛ سال پر از سکوت و حاشیه
امید حاجیلی خواننده موسیقی پاپ که قرار بود در مرداد نخستین کنسرت زنده خویش را در تهران روی صحنه ببرد چند ساعت بعد از آغاز بلیت فروشی مبادرت به متوقف کردن بلیت فروشی کرد تا بتواند با مذاکره با تهیه کننده قیمت مناسب تری را برای بلیت هایی که در سامانه فروش بلیت ۲۶۴ هزار تومان قیمت داشتند، پیدا کند. در نهایت این اجرا که می توانست به نخستین اجرای زنده در سال ۱۳۹۹ تبدیل گردد لغو شد تا سال ۱۳۹۹ ساکت ترین سال در تاریخ موسیقی ایران ثبت گردد. از طرفی هم برگزاری برخط کنسرت همایون شجریان تجربه ای بود تا بر همگان ثابت شود ضعف زیرساختهای اینترنتی مهم ترین چالش پیش روی برگزارکنندگان خواهد بود.
از سوی دیگر اقدام تهیه کننده کنسرتهای بابک جهانبخش دیگر خواننده موسیقی پاپ ایران در فروش بلیت برای پخش یک کنسرت از قبل ضبط شده سبب شد این سوال در ذهن افکار عمومی مطرح شود که آیا کنسرت برخط که تا کنون در کشور ما یک برنامه نهادینه شده نبود و بعنوان یک تجربه در سال کرونا در تاریخ موسیقی ایران و جهان ثبت خواهد شد، می تواند به صورت پخش اینترنتی یک برنامه از قبل ضبط شده مطرح شود یا خیر؟
منبع: musicreader.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب