مروری بر آثار هنرمندی كه در سكوت درگذشت بعلاوه عكس
موزیك خوان: محسن محمدخانی هنرمند پیشكسوتی كه از او بعنوان عكاس طبیعت و عكاس آثار فرهنگی یاد می شد، 11 مرداد ماه امسال بر اثر ایست قلبی از دنیا رفت.
به گزارش موزیک خوان به نقل از ایسنا، روابط عمومی دفتر فیاپ در ایران این خبر را اعلام نموده و در پیامی درگذشت هنرمند پیشکسوت حوزه عکاسی را تسلیت گفته است.
مرادخانی متولد ۱۳۳۷ در تهران بود. او چهار دهه به صورت فشرده در همه زمینه ها به عکاسی پرداخت که این امر موجب شد تا در محیط های علمی و آموزشی او را محقق عکاسی و در حوزه صنایع و کارخانه های تولیدی داخلی و خارجی او را عکاس صنعتی و تبلیغاتی بشناسند و برخی که دوستدار طبیعت و ابنیه تاریخی کشور هستند وی را عکاس طبیعت بنامند. از طرف دیگر متولیان فرهنگی، هنرمندان، ناشران و مسئولان موزه های کشور وی را عکاس آثار فرهنگی می دانند.
افزون بر این، محسن محمدخانی در زمینه صنعت چاپ، لیتوگرافی و مدیریت در رنگ و اصلاح تخصصی تصاویر نیز فعالیت داشته است.
این هنرمند از شروع دهه پنجاه، عکاسی را با دوربین قطع متوسط آغاز کرد و با عکاسانی همچون مرحوم نیکول فریدنی، امیر کاشفی و مرحوم دکتر داریوش گلگلاب همراه شد. تجربیات سفرهای متوالی عکاسی، نیز پژوهش های مکاتبه ای با مراکز علمی و تخصصی خارج از کشور، درباب فیزیک نور، معایب و محاسن عدسی ها، نحوه ظهور استانداردِ اسلاید، نورپردازی و مدیریتِ رنگ و اصلاح کلوین، موجب شد خیلی زود به لوازم، علوم و فنون مدرن عکاسی برسد تا جایی که بعدها عکس هایش بعنوان مرجع در بولتن های تبلیغاتی صنایعِ تولید لوازم عکاسی جهان، همچون آگفای آلمان، به چاپ برسد. سال ها او مشاور فنی شرکت های واردکننده لوازم عکاسی در ایران بود. فراگیری علوم فوق موجب شد که بعنوان عکاس صنعتی نیز مطرح شود.
او همین طور عکاسی از پالایشگاه ها، کارخانه های صنعتی و محصولات داخلی و خارجی را بعنوان یک حرفه دنبال کرد.
محمدخانی در اوایل دهه هفتاد، با مساعدت شهرداری تهران و همکاری چند تن از دوستان خود، همچون محمد تهرانی، توانستند انجمن عکاسی ایران را در ساختمانی در پارک لاله تهران پایه گذاری کنند که بعدها مکان آن تغییر یافت و نام آن به خانه عکاسان ایران مبدل شد. او تا کنون چندین نمایشگاه اسلاید در همین خانه عکاسان برگزار کرده است.
توجه محمدخانی به عکاسی و معماری و عکسبرداری از طبیعت ایران، ابنیه تاریخی و بناهای اسلامی، موجب شد که در سال ۱۳۷۴ طی حکمی از طرف وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مأمور عکاسی از بارگاه مقدس امام رضا(ع) شود.
این عکاس حالا آرشیوی غنی از اسلایدهایی فراهم آورده است که نمایشگر گوشه گوشه طبیعت زیبای چهارفصل و آثار تاریخی ایران است. قسمتی از اسلایدهای وی در دو دهه گذشته به صورت نمایشگاه های اسلاید در مراکز آموزشی و فرهنگی همچون دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه آزاد اسلامی و جشنواره های مختلف عکاسی به نمایش درآمده و برخی نیز با چاپ در نشریات تخصصی عکاسی و پوسترهای ۷۰×۱۰۰ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سالنامه های مختلف یا کتاب ایران (سرزمین نوروز)، همین طور بعضی دیگر بوسیله دفاتر جهانگردی در چارچوب بولتن ها و بروشورهای مختلف، برای معرفی دیدنی های سرزمین زیبای ایران در کشورهای اسکاندیناوی و نمایشگاه های بین المللی جهانگردی در آمریکا و استرالیا عرضه شده است.
عکاسی فرهنگی و همکاری با هنرمندان معاصر، ناشران، مراکز فرهنگی و موزه های مختلف، همچون موزه قرآن، موزه سعدآباد، موزه هنرهای معاصر، موزة مجلس شورای اسلامی، موزه رضا عباسی، موزه فرش، موزه کاخ گلستان و بنیاد ایرانشناسی از دیگر کارهای این هنرمند فقید بوده است.
عکاسی او از مینیاتورهای شاهنامه شاه طهماسب، موجود در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران و چاپ آن در چارچوب کتابی نفیس، بعنوان شاخص ترین اثر هنری دوره اسلامی، در اکتبر ۲۰۱۱ و همزمان با بزرگداشتِ «هفته هنرهای اسلامی» در موزه متروپولیتن نیویورک رونمایی گردید.
منبع: موزیك خوان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب