مرمت های عوام پسند
به گزارش موزیک خوان سعید فلاح فر با پرداختن به موضوع «مرمت های عوام پسند» می گوید: این روزها «نقدهای علمی صاحب نظران» پشت لایک ها و هوراهای عوامانه، پشت کوتاه بینی ها و خواسته های محقر از اثر تاریخی و هویت تاریخی گم می شوند.
این کارشناس و مدرس مرمت بناهای تاریخی در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است:
«وقتی اثری یا خدمتی به عموم جامعه عرضه می شود، این خطر همیشه وجود دارد که به سبب اولویت ها در جلب توجه و رضایت همگانی، نتیجه کار گرفتار عوام زدگی شود. قبل تر در زمینه نقاشی و موسیقی و سینما و تئاتر و... این پدیده را مشاهده کرده و می نماییم. در شروع دهه هفتاد و حتی اوایل دهه هشتاد کمتر روزنامه یا رسانه ای پیدا می شد که بطور علمی و مداوم به موضوع مرمت و صیانت از بناها و محوطه های تاریخی بپردازد.
حتی در معدود برنامه های تلویزیونی و نوشته های منتشرشده، اطلاعات نادرست و گمراه کننده ای در اختیار مردم قرار می گرفت. در صورتیکه قسمتی از متخصصین کهنه کار ترجیح می دادند در سکوت و دور از هر نقد و نظری کار کنند، نسل تازه نفسی از جوانان تحصیل کرده و دلسوز به وضعیت آن دوره معترض بودند. کم کم رسانه ها به این مهم اقبال نشان دادند. صفحات تخصصی و خبرنگاران ویژه به میدان آمدند و برخی از اهل فن نسبت به نوشتن مطالب در سطح فهم عام اظهار تمایل کردند. زبان ژورنالیستی این حرفه کم کم جان گرفت. مطالبات و حساسیت های عمومی در موضوع حفاظت و مرمت بناها و محوطه های تاریخی بالا گرفت، بااینکه سواد عمومی مردم به پای این هیجانات و جریانات تازه نمی رسید.
حالا پس از حدود بیست سال، این نیاز گذشته به لطمه جدیدی تبدیل گشته است. مدیران میراث فرهنگی، کارشناسان حفاظت و مرمت، نهادهای علمی و اجرائی و... که خودرا در معرض قضاوت ـ و گاهی تندروی ها و مقاصد سیاسی و تجاری و... ـ جناح های سیاسی و مردم و رسانه های عمومی می بینند، تلاش می کنند که حتی المقدور مورد اعتراض و مخالفت این گروه ها نباشند. بدین سبب چه بسا خواسته و ناخواسته در دام عوام زدگی افتاده اند، تا جایی که گاهی تامین رضایت و سلیقه اکثریت جامعه را به سفارش ها و روش های علمی ترجیح داده اند.
نمونه چنین رخدادهای غیرعلمی، لیست بلندی از پروژه های مرمت و حفاظت و نگهداری چندساله اخیر، خصوصاً آن چه را به بخش خصوصی واگذار شده و یا مبتنی بر خودگردانی و درآمدزایی بوده، شامل می شود.
آنچه روزگاری از غریبی اجتماعی در خطر بود، این روزها به سبب کوشش برای تامین خواسته های سطحی و روزمره از بناهای تاریخی و عقب نشینی به سمت تمجیدها و پذیرش های عوامانه، به سختی در معرض نابودی است. این روزها «نقدهای علمی صاحب نظران» پشت لایک ها و هوراهای عوامانه، پشت کوتاه بینی ها و خواسته های محقر از اثر تاریخی و هویت تاریخی گم می شوند. این روزها کاربری های کلیشه ای، نوسازی های غیرعلمی، تظاهرات سطحی از نشانه های هویتی و تاریخی، جعل، خوشگل سازی، عوام پسندی، تکیه به تائید هوادارها، تامین نیازهای زودگذر و... جای همه نظریات و کنوانسیون های علمی و جهانی، جای همه تحلیل های جامع و فراگیر و جای همه دوراندیشی ها را تنگ کرده است.»
منبع: موزیك خوان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب