هویت بخشی به فلزات فرسوده در نمایشگاه تندیس های آهنی
موزیک خوان: نمایشگاه تندیس های آهنی با نگاهی مدرن و برگرفته از سنت، چکیده 25 سال تجربه مجسمه سازی حسین مدنی بروجنی در حوزه هنرهای تجسمی را به نمایش می گذارد.
خبرگزاری مهر، گروه استانها – کوروش دیباج: مجسمه سازی معاصر ایران در دهه های اخیر با رویکرد های متنوعی از بازخوانی سنت تا مواجهه با متریال های صنعتی و مستهلک روبه رو شده است؛ جریانی که هنرمندان بسیاری را به سوی تجربه ورزی با مواد نو و مفاهیم تازه سوق داده. در این بین، حسین مدنی بروجنی، هنرمند باسابقه هنرهای تجسمی و کیوریتور نمایشگاه «تندیس های آهنی»، با پشتوانه بالاتر از نیم قرن فعالیت هنری، قدمی در راه بازتعریف کارکرد و معنای «فلز» در پیکره سازی برداشته است.
او در این نمایشگاه با بهره بردن از قطعات اسقاطی و دورریختنی فلزی، آثار حجمی ای خلق کرده که هم از نظر فرمی و هم از نظر مفهومی، بر امتداد سنت و مدرنیته ایستاده اند. حسین مدنی بروجنی، هنرمند باسابقه هنرهای تجسمی و کیوریتور نمایشگاه «تندیس های آهنی»
نمایشگاه «تندیس های آهنی» که از جمعه ۲۹ فروردین ماه در گالری باغ سرمایه هتل عباسی اصفهان گشایش یافته، نه فقط روایتگر تجربه زیسته یک هنرمند در برخورد با جوهر ماده و فرم است، بلکه در لایه های درونی خود، مواجهه ای تأمل برانگیز با مفهوم انسان، حیوان، زندگی و بازآفرینی معنا از دل متریال فرسوده را به مخاطب ارائه می دهد.
آنچه در ادامه می خوانید، گفت و گوی تفصیلی با این هنرمند است درباره ی روند ایجاد این آثار، تأثیرات فکری و زیبایی شناختی و چرایی بازگشت به فرم های آشنای تندیس سازی از زبان آهن.
لطفاً ابتدا خودتان را معرفی کنید و بفرمائید که چه مدت در حوزه هنرهای تجسمی فعالیت دارید؟
من حسین مدنی بروجنی هستم، متولد سال ۱۳۳۳. حدود پنجاه سال است که در حوزه هنر فعالیت دارم. در ابتدا بیشتر در حوزه نقاشی طبیعت و تکنیک آبرنگ کار می کردم. اما از حدود سال ۱۳۷۰ به آثار حجمی و فلزی علاقمند شدم. یکی از منابع الهام من برای ورود به این حوزه، استاد مشتی اسماعیل توکل بود که در تهران فعالیت می کرد و از هنرمندان اثرگذار دراین خصوص محسوب می شود.
از نمایشگاه «تندیس های آهنی» برای ما بگویید. عنوان، محتوا و محور اصلی این آثار چیست؟
نمایشگاه «تندیس های آهنی» شامل حدود ۳۰ اثر حجمی است که با قطعات فلزات اسقاطی و دورریختنی ساخته ام. این آثار الهام گرفته از پیوند سنت و مدرنیته هستند؛ یعنی تلفیقی از نگاه روز گذشته و امروز. متریال آثار عمدتا فلزات فرسوده ای هستند که در پروسه خلاقه باردیگر معنا یافته اند. این نمایشگاه از جمعه ۲۹ فروردین گشایش یافته و تا پایان اردیبهشت هر روز از ساعت از ساعت ۱۷ تا ۲۱ در گالری باغ سرمایه هتل عباسی ادامه دارد.
در چه بازه زمانی این آثار خلق شده اند؟ و بیشتر به چه مطالبی می پردازند؟
این ۳۰ اثر در بازه ای حدود ۲۵ سال خلق شده اند. تعدادی از آثار متعلق به ۲۰ سال اخیر هستند، اما روند کار از همان سالیان ابتدایی شروع شد و در طی زمان تکامل پیدا کرد. در این نمایشگاه، برخی آثار مربوط به دو سه سال اخیر هم به نمایش درآمده اند. موضوعات آثار ترکیبی از انسان، حیوان، زندگی روزمره و فرم های رئال و انتزاعی هستند.
برای مثال، تندیس هایی از مرغ ها یا جنگجویان طراحی نموده ام که با قطعات فلزی تولید شده اند، نه با مهارتهای مرسوم ساخت مجسمه. این قطعات بصورت خلاقانه و ترکیبی کنار هم قرار گرفته اند تا روایت هایی از جهان انسانی و حیوانی خلق کنند.
چه عاملی موجب شد به سوی مجسمه سازی فلزی بروید؟
من سال ها با مهارتهای نقاشی مثل رنگ روغن و آبرنگ کار می کردم، اما احساس می کردم دیگر این قالب ها مرا راضی نمی کنند. در ادامه، با تشویق تعدادی از دوستانم که در حوزه مجسمه سازی فعالیت می کردند، به سوی ساخت آثار حجمی کشیده شدم. باتوجه به علاقه ای که به تکنیک و جنس متریال داشتم، در نهایت به کار با فلز گرایش پیدا کردم. البته ساخت این آثار با جوشکاری خیلی مشکل و زمان بر است، اما نتیجه غائی هم ماندگارتر است و هم بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار می گیرد.
از میان هنرمندانی که الهام بخش من بودند، می توانم به استادانی چون اجازه طباطبایی، پرویز تناولی و مشتی اسماعیل توکل اشاره کنم.
با چه نگاهی این نمایشگاه را برپا کردید؟ و چه پیامی برای مخاطبان دارید؟
هدف اصلی من از برگزاری این نمایشگاه، تجربه اندوزی بیشتر در حوزه هنر و محک زدن آثارم در برخورد با مخاطب است. هنر باید دیده شود؛ باید مخاطب از آن لذت ببرد، به تأمل واداشته شود و ارتباط برقرار کند. در نمایشگاه های هنری، هنرمند می تواند بازخورد بگیرد و مسیر کار خودرا بهتر ببیند. همچنین، فروش آثار نیز قسمتی از مسیر حرفه ای هنرمند است و اگر مخاطب با اثر ارتباط برقرار کند، این اتفاق هم می تواند رخ دهد.
تاکنون چند نمایشگاه انفرادی و گروهی برگزار کرده اید؟
من تا حالا حدود ۱۲ نمایشگاه انفرادی در شهرهای مختلف ایران همچون اصفهان و تهران داشته ام. همچنین، در بالاتر از ۲۰ نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده ام.
از جمله نمایشگاه های بین المللی که در آنها حضور داشتم می توان به نمایشگاهی در کویت و حضور در اکسپوی چین اشاره نمود.
آیا آثار این نمایشگاه قبلاً هم در نمایشگاه های دیگری ارائه شده اند؟
برخی از نتایج این مجموعه در گذشته در نمایشگاه های دیگر به نمایش درآمده اند، اما بخش قابل توجهی از آنها برای اولین بار در این قالب ارائه می شوند. در حقیقت، این مجموعه حاصل جمع بندی و انتخاب غائی از میان آثاری است که طی سال ها خلق کرده ام و قسمتی از آنها نیز در کلکسیون شخصی ام نگهداری می شدند.
منبع: موزیك خوان
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب