تنها کسی که جایزه صلح نوبل را رد کرد که بود؟
به گزارش موزیک خوان، تنها یک مرد در تاریخ به چشمان کمیته جایزه صلح نوبل نگاه کرده و اظهار داشت: نه! جایزه شما را نمی خواهم.
به گزارش موزیک خوان به نقل از خبرگزاری مشرق،
اینروزها جایزه صلح نوبل تبدیل به یک شوخی بی مزه شده و یک جنایتکار جنگی یعنی نتانیاهو یک جنگ افروز دیگر یعنی ترامپ را نامزد دریافت جایزه صلح نوبل می کند!
در چنین شرایطی خوب است تاریخ را مرور نماییم و بدانیم نیم قرن پی یک ویتنامی، یک چریک انقلابی و در عین حال یک سیاست مدار و مذاکره کننده قهار، نخستین و تا امروز تنها کسی بوده که ماهیت واقعی دروغین جایزه صلح نوبل را نیم قرن پیش فهمیده بود و سرافرازانه از پذیرفتن آن سرباز زد.
خوب است خوانندگان فارسی زبان که اتفاقا دو تن از زنان هم زبان شان جایزه صلح نوبل بردند، اما در مقابل جنگ ۱۲ روزه مقابل کشورمان ایران سکوت تاییدآمیز کردند با یک حقیقت جالب تاریخی مواجه شوند که تنها یک مرد در تاریخ به چشمان کمیته جایزه صلح نوبل نگاه کرده و اظهار داشت: نه! جایزه شما را نمی خواهم؛ تنها فردی که تابحال جایزه صلح نوبل را رد کرد، ویتنامی بود. نام او «لِه دوک تو» بود؛ یک انقلابی و چریک ویتکنگ ویتنامی و البته یک سیاست مدار راسخ مذاکره کننده قهار.
او مردی بود که زندگی خودرا صرف مبارزه برای آزادی میهنش ویتنام کرد. چه زمانی که در کوه ها جنگلها و شالیزارهای ویتنام تفنگ به دست می جنگید. چه زمانی که چشم در چشم کسینجر در پاریس پشت میز مذاکره نه فقط با لفاظی، بلکه با نتایج ملموسی واقعی برای ویتنام صلح با عزت و استقلال به ارمغان آورد.
در سال ۱۹۷۳، کمیته نوبل جایزه صلح را به هنری کیسینجر و "لِه دوک تو" به خاطر مذاکره در مورد توافق نامه های صلح پاریس که قرار بود به جنگ ویتنام پایان دهد، اهدا کرد.
در حالی که کیسینجر مشتاقانه و حریصانه این جایزه را قبول کرد. "له لوک تو" قاطعانه این کار را نکرد. برای اینکه برخلاف کیسینجر، او معنای واقعی صلح را درک می کرد.
این یک ژست نبود. او جایزه صلح نوبل را نپذیرفت نه بدین سبب که برای صلح ارزشی قائل نبود. بلکه بدین سبب که از دروغ گفتن در مورد آن خودداری می کرد. ماهیت واقعی صلح را محصول مبارزات هزاران هزار ویتنامی می دانست نه کاغذی که زیر بمباران های ایالات متحده امضا شده باشد.
برای ویتنامی ها صلح زمانی به ارمغان آمد که با مبارزه متحد میهنی خودشان به جایی رسیدند که دیگر خبری از هواپیماهای B-۵۲ که «آزادی» را از آسمان می باراند، نبود. او حقیقت را می دانست و اظهار داشت: اگر خون ریزی متوقف نشده باشد، جوایز هیچ معنایی ندارند. جایزه صلح هیچ معنایی ندارد اگر از همان دست هایی باشد که ناپالم را ریخته اند.
شاید در تاریخ او تنها ایستاد. اما امروز پس از نیم قرن او نماد کسی شد که ماهیت دروغین جایزه صلح نوبل را افشا کرد. صداقت خودرا حفظ کرد. شاید رسانه ها اسمی از «لِه دوک تو» نیاورند. تا امروز هم احتمالاً خیلی از ایرانیان نام وی را نشنیده باشند. اما او نام خودرا آلوده به صنعت «صلح آفرینان جنگ افزار» نکرد. نمایش مضحک صلح نوبل را افشا کرد. او به جهانیان یادآوری کرد صلح جایزه ای نیست که جنگ افروزان به شما بدهند. بلکه صلح به دست میلیونها انسان مبارز به دست می آید. برای صلح باید در جبهه متحد میهنی جنگید.
در حالی که کیسینجر مدال خودرا دریافت کرد و به سازماندهی جنگ افروزی و کشتار بیشتر در شیلی، کامبوج و تیمور شرقی ادامه داد. اما «لِه دوک تو» به کشورش ویتنام بازگشت. به میان ویرانه ها باقیمانده از جنگ و دوشادوش مردمش، کشاورزان و کارگران ویتنامی که سرزمین خودرا از خاکستر جنگ بلند کردند.
او بازیچه جنگ افروزان به ظاهر صلح طلب دروغین نشد. خیلی راحت از جایزه میلیون دلاری نوبل گذشت. «لِه دوک تو» یک قدیس نبود. او یک انقلابی ویتنامی بود که می دانست صلح واقعی را نمی توان بر پایه دروغ بنا کرد. بلکه باید آنرا ساخت.
«لِه دوک تو» از نسل ویتامین هایی بود که اشغالگران ژاپنی ها، فرانسوی ها و آمریکایی ها را شکست دادند. مردی که برای تأیید مبارزه، عزت یا تاریخ خود به جایزه دروغین صلح نوبل نیازی نداشت. در صورتیکه دیگران برای آن التماس می کنند برای این ویتنامی شالیزارهای روستاهای میهنش از کاخ اسلو ارزشمندتر بود. شاید پس از نیم قرن حال ما آن چیزی را که او می دانست و جهان مدام فراموش کرده را بازیابیم: بدون عدالت، صلحی وجود ندارد. هیچ افتخاری در پذیرش جوایز از همان سیستمی که بر سر شما بمب می ریزد، وجود ندارد.
امتناع «لِه دوک تو» از دریافت جایزه صلح نوبل توهینی به صلح نبود. این یادآوری بود که صلح را نه در کاخ اسلو که در بین مردمان میهن خودت باید بجویید.
تاریخ او را نه به عنوان یک برنده جایزه، بلکه به عنوان چیزی بسیار نادرتر به یاد خواهد آورد. کسی که حقیقت را آشکار کرد. کسی که مستقیم به چشم صنعت جنگ افروزان جایزه بده دوخت و یک کلمه اظهار داشت: نه!
منبع: musicreader.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب